WinterdepressieWinterdepressie, wat doe ik eraan?

Dit schreef ik op 9 oktober 2019. Daarna is het weer omgeslagen naar zoveel dankbaarheid: Vandaag had ik een gevecht met de demonen in mijn hoofd. Als het buiten grijs wordt dan wil de depressie toeslaan.
De dagen hiervoor was ik goed bezig met alleen maar in het nu zijn en aan de toekomst denken en de stemmen van het verleden te laten voor wat ze zijn. Alleen maar verplaatsen in de persoon die ik wil zijn en het leven dat ik wil leven. Ik volg momenteel daarin de praktische handreikingen van Joe Dispenza. die ik vanaf nu ben.

Vandaag lukte dat dus niet zo goed; het grijze weer de winterdepressie namen te pakken en de stemmetjes waren er weer: 'wie dacht je wel dat je bent', 'denk je echt dat dat voor jou weggelegd is?'; 'Het wordt nooit wat met jou'. Ik hoorde ze vandaag heel duidelijk en ik weet dat daar mijn huiswerk ligt. Die mag ik nog meer gaan aankijken en omarmen. Maar in elk geval zag ik ze vandaag heel helder.

Ik ben begonnen met het proberen het grijze weer te omarmen en de schoonheid ervan te zien. En het hoeft ook niet mooi te zijn maar het gewoon omarmen is genoeg. Toch zag ik tegen die achtergrond van de jagende wolken de silhouetten van zwaluwen vliegen door mijn dakraam en dat was stiekem toch wel mooi.

Ik voel me aanhikken tegen het echt gaan staan, mijn talent naar buiten brengen, gaan doen waarvoor ik in de wieg weg gelegd ben en dat kan heel frustrerend zijn. Die frustratie voelde ik vandaag.

Toen keek ik naar mijn favoriete serie Lucifer. Ik ben er achter gekomen dat die serie in elke aflevering een hele diepe levensles herbergt Vandaag ging het erover dat je mazen in de wet kan proberen te vinden waardoor je je verantwoordelijkheid ontloopt omdat verantwoordelijkheid via opgelegde regeltjes niet werkt omdat je niet snapt waarom die regeltjes er zijn. Verder ging het ook over dat het leven te kort is om niet te gaan doen wat je moet doen. Oh dat voel ik zo.

Daarna kwam er een filmpje van Alan Watts op mijn pad over het aankijken van je schaduw. Ik zal dat filmpje delen want dat was indrukwekkend. Het begon met dat je in je leven 2 dingen moet doen en ene is kijken naar schedels en botten voorstellen hoe het is als het afgelopen is met jouw leven op aarde; van daaruit kan creativiteit ontstaan omdat je begrijpt dat we het nu moeten doen, NU is het moment. De tweede regel is begrijpen dat je het totale raaskal bent. En ja dat heb ik vandaag gevoeld: op een gegeven moment liep ik het paadje langs de tuinen langs en ik dacht: ' Werkelijk niets van mijn gedachten is waar, geen enkele, niet die beperkende gedachten die ik nu steeds heb van 'het wordt niks met jou' maar al die andere gedachten over hoe het gaat met mijn relatie over mijn situatie met geld, er is nergens iets van waar. Het zijn allemaal schillen van de ui en ik kan wel 10 verschillende perspectieven bedenken als men mij vraagt hoe het met me gaat en geen enkel is helemaal waar.

Daarnaast zaten er ook nog een paar hele mooie en heldere inzichten in die film. Alan Watts vergeleek onze buitenkant met een borduurwerkje: dat heeft een voorkant waar alles netjes is. Het ziet er prachtig uit en het heeft een achterkant waar alle knoopjes losse eindjes en alle draadjes en allerlei gedoe zit. En dat ziet er heel slordig uit. Welke kant ga je aan de mensen om je heen laten zien: de mooie kant toch zeker? Maar die achterkant is er ook. En Het inzicht was dat die kant er gewoon bij hoort. Ieder mens heeft punten waarop hij het niet zo nauw neemt met tsja, de waarheid? Wat is de waarheid dan precies? Hij zei: 'Iedereen is wel eens oneerlijk, iedereen neemt wel eens een loopje met de regels' en dat sloot zo mooi aan op die inzichten uit de aflevering van de serie Lucifer. Het raakt me echt enorm.

Daarna keken we naar een Blind Audition van The Voice Frankrijk met Vincent Vinel die het nummer 'Lose Yourself' van Eminem prachtig vertolkte. Ik herkende daarin de tekst van Joe dispenza 'get over your personality'.
En ik ging de tekst bekijken van het nummer van Eminem en was diep onder de indruk. Het gaat over het eerste moment dat hij op het podium stond en aanhikte tegen het echt gaan staan, en het gaat over zijn omstandigheden waarmee het echt afgelopen moet zijn, er is geen andere optie dan succes.

De combinatie van deze bijzondere media die me precies achter elkaar precies vandaag bereikte heeft me diep geraakt achtergelaten. Ik neem mijn huiswerk serieus: het is tijd dat ik mijn aversie tegen skeletten en schedels achter mij laat mijn angst voor de dood in ogen zie en stop met leven alsof ik het eeuwige leven heb. Het is tijd om die beperkende stemmen los te laten en al die andere stemmen die mijn identiteit vormen. Het enige wat overblijft is liefde. En dat is waar.